Zimmerman

De meest romantische plaat van de eenentwintigste eeuw maken. Dat was, in een notendop,
het plan dat Simon Casier met Love Songs voor ogen had. En het minste wat je kan zeggen, is
dat hij dat voor elkaar heeft gekregen.

Het onderwerp van zijn liefde – Noémie Wolfs, u welbekend – had al eerder een love song
cadeau gekregen. Ze was de inspiratie voor ‘You won my heart’ op debuutplaat The Afterglow.
Maar dit keer mocht het nog directer, nog onverbloemder. En de nummers graven toch net
iets dieper dan I love you en You’re beautiful.

Verliefdheid zonder humor is nooit een lang leven beschoren. Ook op dat vlak zit het snor. Een
plaat vol liefdesliedjes is een delicate evenwichtsoefening. Het komt erop aan het evenwicht
te bewaren tussen cheesy sentiment en oprechte schoonheid. “Misschien heb ik die lijn zelfs
een paar keer overschreden. Heel cool en rock-‘n-roll klinkt het natuurlijk niet, maar dat heeft
me sowieso nooit geïnteresseerd. Ik wil gewoon de muziek maken die ik wil maken op het
moment dat dat ook emotioneel klopt. Ik heb op de plaat gezegd wat ik te zeggen had, binnen
de spanningsboog die ik voorop had gesteld. Bij Balthazar spelen is fantastisch en ik doe niets
liever dan bas spelen. Maar bij Zimmerman kan ik mijn eigen ei kwijt. Die afwisseling houdt
het verfrissend.”

Het resultaat is een bijzondere plaat met tien compacte, toegankelijke nummers die, door de
fraaie strijkers-arrangementen meer dan eens aan de klassieke popsongs van Burt Bacharach
doen denken. Tijdloos, maar toch modern. Lichtvoetig, maar nooit vrijblijvend. En altijd
onverbloemd. Dat laatste is een uitloper van Wish You Were Here, het bloedstollende
eerbetoon aan zijn overleden broer dat vorig jaar met lof werd overladen. Beide platen
kwamen gelijktijdig tot stand, ook al kunnen ze qua vorm en en inhoud nauwelijks verder van
elkaar liggen. Op Wish You Were Here – één lange compositie van drie kwartier – was geen
plaats voor beeldspraak of metaforen: het thema vroeg concrete taal. De dingen moesten bij
de naam worden genoemd. Dat luchtte op, en daardoor durft Simon Casier het aan om zich
ook op Love Songs van zijn meest kwetsbare kant te laten zien. “Vroeger interesseerden
songteksten me niet zo. Nu weet ik dat een goeie lyric een nummer honderd keer beter kan
maken.” En kijk: hij heeft op deze derde plaat romantiek tot kunstvorm verheven. Leve de
liefde? Leve de liefde!