Simon

Hoeveel bewegingsvrijheid is er in het niemandsland tussen Christoff, ideale schoonzoon van alle
schlagermama’s, en Brahim, Vlaanderens original (w)rapper. Behoorlijk wat, vindt Simon Michelena. Al zal hij u dat zelf vertellen met een vette knipoog en een korreltje zout erbij, samen met veel gevoel voor zelfrelativering.

De finalist van De Nieuwe Lichting 2021 begon ooit als een Antwerps ‘gastje’ met een gitaar en een pen waaruit vooral liefdesverdrietliedjes vloeiden. Rond z’n zestiende rolde hij via vrienden de hiphop in, en wat later stond hij mee aan de basis van de Antwerpse rapkliek Roedel. Samen
beleefden ze mooie tijden – ‘ruw en opzwepend’ noemde De Morgen hun debuut Hondsdolheid
(2018) – maar na drie jaar begonnen de kriebels om het solo te proberen. En met die beslissing kwam ook het gastje op gitaar weer voorzichtig bovendrijven.

Simon voelde zich altijd een vreemde eend in hiphopscene. Een rapper vol coole praat over hard zijn op de straat is hij nooit geweest. Net zoals bij J Dilla – één van Simon’s grote helden – was de liefde voor de muziek en het experiment altijd groter dan de drang om gezien te worden. Maar de
schwung, de ritmische taal, die draagt hij mee in het hart, voor het leven. En intussen schrijft de 26-jarige student kleinkunst in zijn niemandsland nog steeds graag liefdesverdrietliedjes.